“So… What
do you want to do now? Grab something to eat?” vraagt Liam als we Madam Tussaud
uitlopen.
“Wait! Is
it already lunchtime?”
“Yeah look,
it’s almost 12am”
“Damn, we
need to go back to the hotel. They’re going to check on me when they’re having
a lunch break.”
“Oh, I
guess we better hurry and pick up some sandwiches”
En zo gebeurde het ook. We reden naar een broodjeszaak en
dan direct naar het hotel. De baliebediende bekeek ons maar raar aan als we
binnenliepen. Liam deed naar haar het teken dat ze moest zwijgen en ze knikte.
“Do you
know when exactly they’ll come?”
“Yeah, I’ve
got a timetable on my papers… Oh they’re having their lunch break in a half
hour.”
“Great,
which gives us enough time to eat our sandwiches.”
Dat dachten we. Ik kon het niet laten om hem een paar vragen
te stellen en zo duurde het natuurlijk langer.
“I keep
asking questions, don’t you mind?”
“No, I’m
used to getting interviewed… And besides as long as you don’t make me deaf by
screaming in my face, I’m okay with it” lacht hij.
Plots hoor ik de liftdeur opengaan en direct kijk ik op de
klok. 12u45…
“Shit, she is coming” vloek ik.
Liam staat direct op en zoekt een plaats waar hij zich kon
verstoppen. Eerst wilt hij de badkamer induiken maar zo veilig was dat niet dus
stapte hij de klerenkast binnen. Geniepig lachte ik met hem.
“Stephanie?” zegt een stem die aan de deur klopt.
“Ja, kom maar binnen. De deur is los.”
Te laat zie ik dat Liam’s broodje nog op mijn bed ligt.
“Ik dacht dat je nog ging slapen.”
“Nee, ik kreeg honger dus heb ik maar iets bestelt van de
room service” loog ik.
“Twee broodjes… Amai, jij hebt precies honger.”
“Njah, ik dacht dat het zo’n kleintjes gingen zijn…”
“Dat is raar, waarom is er van beide al gebeten?”
“Euhm… Ik wou van beide is proeven…”
“Oh oké, ik ga terug naar de groep. Verzorg je nog goed eh!”
zegt ze nog voordat ze de deur terug sluit.
Ik wacht nog even en loop dan naar de kast.
“You can come out now” lach ik als ik de deur open doe.
Maar er kwam geen antwoord, alleen licht gesnurk. Liam was
blijkbaar zo moe dat hij in mijn kleerkast in slaap was gevallen. O wat was hij
toch zo schattig als hij sliep. Ik haalde uit de bovenste lade een dekentje
,dat ik als reserve mee had, en legde het over hem. Voor de rest van de
namiddag keek ik naar dvd’s die ik geleend had van het hotel. Het was redelijk
laat toen Hanna terug kwam. Zo laat dat het bijna direct tijd was om te gaan
eten.
“Ze zeiden dat we juist nog tijd hadden voor ons te
verfrissen maar ik heb een wat meer nodig” lachte ze en liep naar de kast.
“Wat?! Pff dat is niet nodig. Je ziet er nog goed uit”
Ik stond nog juist op tijd aan de kast.
“Wat heb jij ineens? Teveel honger?”
“Ja, zoiets. Vertrekken we dan?” lachte ik en liep naar de
deur.
Ik zorgde dat ik de laatste was dat de deur uitging zodat de
deur op een kier stond, in het geval dat Liam wakker werd.
